علی کمانگری / وقتی جواد نکونام به عنوان جایگزین افشین قطبی سرمربی تیم فولاد شد، احتمالاً خوشبینترین هوادار این تیم هم فکر نمیکرد فصل را در رتبه سوم به پایان برسانند. کسب پنج امتیاز از سه مسابقه نفسگیر هفتههای ابتدایی مقابل استقلال، سپاهان و شهرخودرو، کمکم بذر امید را در دل هواداران فولاد […]
علی کمانگری /
وقتی جواد نکونام به عنوان جایگزین افشین قطبی سرمربی تیم فولاد شد، احتمالاً خوشبینترین هوادار این تیم هم فکر نمیکرد فصل را در رتبه سوم به پایان برسانند. کسب پنج امتیاز از سه مسابقه نفسگیر هفتههای ابتدایی مقابل استقلال، سپاهان و شهرخودرو، کمکم بذر امید را در دل هواداران فولاد کاشت و با انتخاب مدیر شایستهای چون سعید آذری، این بذر سرعت رشد بیشتری به خود گرفت. فولاد در تمام طول فصل حرکت آهسته و پیوستهای به سمت منطقه سهمیه داشت و سرانجام در آخرین قدم به قله سهمیه رسید. تکلیف نکونام با خود و شاگردانش از همان ابتدای فصل روشن بود. او در نقل و انتقالات بدون هیاهوی بیمورد، تنها مهرههایی را جذب کرد که میدانست ابزار مورد نیازش هستند؛ آبشک و عبداللهزاده را که در نساجی هم شاگرد خودش بودند، به اهواز آورد تا دو هافبک دفاعی جلوی دفاع ۴ نفرهاش را تشکیل دهند. محمد قاسمینژاد، پدیده فصل گذشته شهرخودرو هم به عنوان یک بازیکن تکنیکی و چندپسته به فولاد اضافه شد تا یکی از چهار عنصر جلوی زمین در آرایش ۱-۳-۲-۴ باشد. شهاب گردان به عنوان دروازهبان اول خریداری شد و وحید حیدریه هم بار دیگر به لیگ برتر آمد. همچنین برای تقویت قلب خط دفاع و جایگزینی عبدالله کرمی، موسی کولیبالی جذب شد. به واقع نکونام یک تیم جدید را بر اساس تفکرات خود در نقل و انتقالات ابتدای فصل ساخت اما این پایان کار نبود. زوج نکونام – آذری، در نیم فصل هم چهار خرید هوشمند داشتند؛ پاتوسی را به لیگ ایران برگرداندند که از قضا قبل از تعطیلی مسابقات عملکرد درخشانی داشت. احمدزاده از نیمکت پرسپولیس خریداری شد تا به عنوان یک بال تکنیکی هم در حملات به کار فولاد آید و هم در بازپسگیری توپ به تیم کمک کند. فرشاد آنقدر در یک نیم فصل درخشان ظاهر شد که توانست از نظر میانگین نمره «متریکا»، به چهارمین بازیکن لیگ تبدیل شود. زامهران و نیکنفس هم دیگر خریدهای فولاد بودند که در نیم فصل دوم در بازیهای زیادی به عنوان یار جانشین به زمین رفتند.
سبک بازی
بسیاری انتظار داشتند با توجه به سابقه مربیگری نکونام در نساجی و خونه به خونه و همچنین سالها کار کردن او با کارلوس کیروش، کاپیتان سابق تیم ملی از سبک فوتبال واکنشگرای تیمهای کیروش در اهواز استفاده کند. آمار ۱۹ گلخورده فولاد هم که آنها را بعد از پرسپولیس به عنوان دومین خط دفاع برتر لیگ معرفی میکند، گویای ساختار دفاعی منسجم فولاد زیر نظر نکو است اما تیم او در تمام بازیهای فصل یک بازی واکنشی با اتکای صرف بر ضدحملات را ارائه نداد. بهطور مثال، فولاد مقابل تراکتور و پرسپولیس در بازیهای برگشت به ترتیب ۴۰ و ۴۳ درصد مالکیت توپ داشت اما در خلال همین بازیها شاگردان نکونام مقابل سه تیم پارس جم، سایپا و ذوبآهن بالاترین درصد مالکیت هفته را به خود اختصاص داده و در بازی با سایپا علیرغم ناکامی در گلزنی، امید گل خیرهکننده ۶۶/۳ را از خود ثبت کردند. این آمارها یک نکته مهم را در مورد ۱-۳-۲-۴ جواد نکونام عیان میکند؛ او توانسته یک تیم داینامیک را راهی مسابقات این فصل کند که هم در اجرای بازی مالکانه و فوتبال
«pro active» و هم بازی واکنشگرا تواناست. کاری که هیچ تیمی در فوتبال ایران به این خوبی انجامش نمیدهد. تیم نکونام فوتبالی مدرن را با اتکا بر پرسینگ شدید در نیمه زمین حریف، بازپسگیری توپ و انتقال سریع توپ از فاز دفاع به حمله ارائه میدهد و همه اینها در حالی است که او نه یک اسکوآد پرستاره، بلکه یک اسکوآد منطقی و منطبق بر نیازهای خویش را ساخته؛ با تکیه بر تجربه نفراتی چون احمدزاده، شیمبا، گردان و بیتسعید، معرفی جوانهایی چون برادران حردانی، نجاریان و بدرقه و احیای نفراتی چون حیدریه و آغاسی. هواداران خونگرم فولاد میتوانند امیدوار باشند با حفظ ترکیب نکونام – آذری روزهای خوب فولاد همچنان ادامه داشته باشد و حتی آنها بتوانند با جذب ۳ یا ۴ مهره تأثیرگذار برای فصل بعد از مدعیان جدی قهرمانی باشند.