در این سال ها سرمربیانی نامدار و بزرگی برای تیم ملی و تیم های باشگاهی ایرانی گزینه مربیگری شدند اما هرگز روی نیمکت این تیم ها ننشستند. در روزهایی به سر می بریم که شیوع ویروس کرونا تمام فعالیت ها در جهان از جمله مسابقات فوتبال را تحت تاثیر قرار داده است. تعطیلی فوتبال […]
در این سال ها سرمربیانی نامدار و بزرگی برای تیم ملی و تیم های باشگاهی ایرانی گزینه مربیگری شدند اما هرگز روی نیمکت این تیم ها ننشستند.
در روزهایی به سر می بریم که شیوع ویروس کرونا تمام فعالیت ها در جهان از جمله مسابقات فوتبال را تحت تاثیر قرار داده است. تعطیلی فوتبال های سراسر دنیا همه هواداران فوتبال را از روزهای دلخواهشان دور و دلتنگ خاطرات فوتبال کرده است.
ما هم در این روزها علاوه بر خبرهایی که همگی به کرونا مستقیم یا غیر مستقیم مربوط هستند، گریزی به گذشته می زنیم تا خاطراتی را مرور کنیم. این بار مثل یکی از مطالب روزهای اخیر، می خواهیم سراغ نقل و انتقالاتی برویم که در فوتبال ایران تا چند قدمی رسمی شدن هم رفتند ولی هرگز رنگ واقعیت نگرفتند. برعکس مطلب قبلی، در اینجا چند تن از خارجی هایی را از نظر می گذرانیم که می خواستند پا به فوتبال ایران بگذارند اما چنین اتفاقی برایشان رخ نداد و نام آنها وارد تاریخچه فوتبال ما نشد. البته به جز این ۱۰ مورد، حتما انتقال های زیاد دیگری نیز بوده اند که حتی در حالت غیر رسمی سر و صدای زیادی به پا کرده اند اما اینجا فقط به ۱۰ مورد اشاره می کنیم.
برتی فوگتس – تیم ملی ایران
سال ۲۰۰۱ و قبل از عقد قرارداد با میروسلاو بلاژویچ، فدراسیون فوتبال ایران به صورت پنهانی با یک سرمربی نامدار دیگر نیز مذاکره کرده بود.برتی فوگتس سرمربی سابق آلمان برخلاف خیلی از خارجی ها یک نام دروغین نبود و مذاکرات او با محسن صفایی فراهانی پیش می رفت.اما فوگتس شرایطی داشت که امکان مهیا کردنش برای فوتبال ایران نبود ازجمله اینکه او خانه ای می‌خواست که در آن یک پیست رقص وجود داشته باشد!
استفان کواچ – تیم ملی
سرمربی آژاکس رویایی دهه هفتاد که توانست دو سال متوالی تیمش را هم قهرمان هلند و هم قهرمان جام باشگاه های اروپا کند، پس از حضور تیم ملی ایران در جام جهانی ۱۹۷۸ و جدایی حشمت مهاجرانی از تیم ملی، یکی از گزینه های حضور روی نیمکت ایران بود. کواچ حتی در زمانی که صعود تیم ملی در مسیر جام جهانی و اولین صعود به خطر افتاده بود به ایران هم آمد اما پروژه حضور او روی نیمکت تیم ملی بعد از جام جهانی با تعطیلی فوتبال به دلیل تحولات به جایی نرسید.
خاویر کلمنته – تیم ملی
خاویر کلمنته سرمربی سابق تیم ملی اسپانیا یکی از مشهورترین مربیانی است که برای مذاکره و قرارداد پای به ایران گذاشته است. حضور او برای هدایت تیم ملی، در دوره پس از جام ملت های ۲۰۰۷ اتفاق افتاد اما کلمنته که ماجرای حضور کلمبنته در ایران و طاق نصرتی که مسئولان فوتبال ایران برایش بر پا کرده بودند، به دلیل شرایطی که در قرارداد مدنظرش قرار داشت، با ایران به توافق نرسید. او قصد داشت در شرایطی سرمربی تیم ایران باشد که مدت زمان کمی را در ایران سپری کند (در اصطلاح پروازی باشد).
کارلوس بیلاردو – تیم ملی
کارلوس سالوادو بیلاردو سرمربی نامدار آرژانتینی با رزومه حضور در دو فینال جام جهانی، پس از صعود ایران به فینال جام جهانی ۱۹۹۸ و قطعیت پایان همکاری با ویرای برزیلی، یکی از نامزدهای هدایت تیم ملی ایران بود. مذاکرات با این سرمربی آرژانتینی توسط پژمان نوزاد روزنامه نگار ایرانی در کشور آمریکا انجام شد اما به دلایلی به نتیجه نرسید. در آن زمان فدراسیون چهره های دیگری مثل ادو لاتیک آلمانی را نیز مدنظر داشت و در نهایت بین نامزدها تومیسلاو ایویچ به عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب شد.
هروه رنار – تیم ملی
هم جدید ترین و هم جدی ترین گزینه حضور روی نیمکت تیم ملی فوتبال ایران، مربی خوشتیپ فرانسوی است. هروه رنار که با دو قهرمانی جام ملتهای آفریقا و ساختن یک تیم فوق العاده از ستاره های مراکش نام بزرگی برای خود دست و پا کرده بود، بعد از پایان کار کارلوس کی روش در ایران، مورد توجه فدراسیون بود و مذاکرات کاملا جدی ای را با عباس ترابیان انجام داد. در این مذاکرات مشخص شد اشتیاق او برای آمدن به ایران به قدری بود که مطالعات زیادی درباره فرهنگ کشور ما انجام داده بود و همسرش نیز محل تحصیل به زبان فرانسوی را در تهران برای فرزندان خود پیدا کرده بود. اما در شرایطی که رنار آماده بود از اول ماه ژوئن ۲۰۱۹ کار خود را در ایران آغاز کند، چرخش فدراسیون به سمت ویلموتس همه چیز را عوض کرد و نهایتا فوتبال ملی ما را به نقطه ای رساند که حالا در آن قرار دارد.
خولن لوپتگی – تیم ملی
یکی از نامزدهای فدراسیون فوتبال برای جانشینی کارلوس کی‌روش خوان لوپتگی بود که ظاهراً دو جلسه بین او و مسئولان فدراسیون فوتبال در شهر مادرید برگزار شده است. نکته جالب این که لوپتگی از طریق یکی از سفرای ایران و از طریق نزدیکان مسئولان رده بالای فدراسیون فوتبال ایران پای میز مذاکره آمده و به گفتگو دعوت شده است. او برای بیماری پدرش و البته جاه طلبی حضور در فوتبال اسپانیا پیشنهاد ایران را نپذیرفت.
اسون گوران اریکسون – تیم مل
اریکسون یکی دیگر از نام های بزرگی بود که بحث حضورش روی نیمکت تیم ملی ایران کاملا جدی شد. در سال ۲۰۱۱ او با مسئولان فدراسیون در تماس بود و مشتاق حضور در ایران. حتی عباس ترابیان درباره آمدن اریکسون می گوید: «او می گفت برای پول هم نیاز نیست مبلغ بالایی به من بدهید. آنقدر ایران استعداد فوتبال دارد که من مشتاق کار هستم.» اما در نهایت هیئت رئیسه فدراسیون فوتبال در آن برهه روی نام کارلوس کی روش به جمع بندی رسیدند و مذاکره با او را ادامه دادند.
برونو متسو – پرسپولیس
سرمربی ای که نامش را با تیم شگفتی ساز سنگال بر سر زبان ها انداخت، با افتخارات مهمی در کشورهای آسیایی مثل قهرمانی لیگ قهرمانان آسیا و ۲ قهرمانی لیگ با العین امارات، قهرمانی لیگ قطر با الغرافه و قهرمانی جام خلیج فارس با تیم ملی امارات در قاره کهن مشهور و محبوب شد. او در سال ۲۰۱۲ به صورت جدی مورد توجه باشگاه پرسپولیس قرار گرفت و تا آستانه حضور در این تیم هم پیش رفت. متسو حتی در تهران با علی پروین، علی کریمی و مدیران پرسپولیس گفت و گو کرد ولی در نهایت نتوانست با سرخ ها قرارداد ببندد.
سنول گونش
پرسپولیس و استقلال، سنول گونش سرمربی موفق ترک و یکی از بهترین مربیان تاریخ فوتبال این کشور، در ابتدای زمان مدیریت محمدحسن انصاری فرد و برای تماشای مسابقه پرسپولیس به ایران آمد اما هرگز مشخص نشد که مذاکرات برای استخدام او جدی بوده است. بعد از آن نیز یک بار نام شنول گونش در بین رسانه های ترک به عنوان مربی ای که علی فتح الله برای استقلال و جانشینی ناصر حجازی میخواهد مطرح شد اما این شایعه هرگز به وقوع نپیوست.
روی هاجسون
روی هاجسون سرمربی کهن سال انگلیسی که در حال حاضر هدایت کریستال پالاس را برعهده دارد، زمانی که در اوج شهرت قرار داشت، از سوی محسن صفایی فراهانی به عنوان گزینه اصلی هدایت تیم ملی بعد از میروسلاو بلاژوویچ در نظر گرفته شده بود و مذاکرات بین او و صفایی فراهانی تا حد زیادی پیش رفت. تا جایی که هاجسون برای سفری مخفیانه و سه روزه در ایران حضور پیدا کرد اما در نهایت سخت گیری های این سرمربی انگلیسی مانع از این شد که او هدایت تیم ملی را برعهده بگیرد و در نهایت صفایی فراهانی، برانکو ایوانکوویچ کم تجربه را به عنوان سرمربیگری تیم ملی ایران معرفی کرد تا او با یک نسل طلایی ناکامی بلاژوویچ را جبران و به جام جهانی صعود کند.
– همچنین در سیاهه مربیان نامداری که به ایران نیامدند می‌شود به نام کریستوفر دام، ادو لاتک، بلیتسا سرمربی سابق دیناموزاگرب، آدومیر آنتیو سرمربی تازه درگذشته رئال و بارسا، اسکولاری برزیلی و… که از سوی ایجنتهای مختلف به مسئولان تیم ها و فدراسیون اشاره کرد.
