محمد قراگزلو / در این سه چهار فصلی که پرسپولیس قهرمانی‌های لیگ برتر را درو کرده، در جام حذفی خودی نشان داده و به نیمه نهایی و فینال آسیا رسیده، رد پای یک نکته حیاتی در تیمداری و تیم ساختن مشهود بود. جدا از قدرت و توانایی برانکو ایوانکوویچ و همکارانش در کادر […]
محمد قراگزلو /
در این سه چهار فصلی که پرسپولیس قهرمانی‌های لیگ برتر را درو کرده، در جام حذفی خودی نشان داده و به نیمه نهایی و فینال آسیا رسیده، رد پای یک نکته حیاتی در تیمداری و تیم ساختن مشهود بود. جدا از قدرت و توانایی برانکو ایوانکوویچ و همکارانش در کادر فنی که خوب بلد بودند حاشیه‌ها را جمع کنند و در ارتباط با مدیر و بازیکن و هوادار اعتمادسازی کنند، آنچه پرسپولیس را سرپا نگه داشت حفظ ستون فقرات تیمی بود.
پرسپولیس در چهار فصل گذشته برخلاف رقیب سنتی و یکی دو مدعی ثروتمند لیگ برتر که همواره در کورس قهرمانی قرار می‌گیرند شاکله تیمی‌اش را به درستی و با نهایت توان حفظ کرد. بخشی از این ماجرا ناگزیر به سبب محرومیت و بسته شدن دو پنجره نقل و انتقالاتی رخ داد اما بخش دیگر ماجرا در پی اوج گیری پرسپولیس و تمایل بازیکنان برای ماندن در تیم قهرمان، رسیدن به افتخارات بیشتر و البته تلاش مدیران باشگاه برای نگه داشتن نیروهای کارآمد بود.
ستون فقرات پرسپولیس طی این سه چهار فصل حفظ شد و حتی بعد از رفتن برانکو نیز ترک نخورد تا جایی که در اوج نگرانی‌های هواداران ناشی از جدایی برانکو و تغییر اعضای کادر فنی بعد از ۴ فصل موفق، غالب پیشکسوتان پرسپولیس و کارشناسان فوتبال بر این باور بودند که با توجه به حفظ ستاره‌های تیم و بازیکنان اصلی و اضافه شدن چند نیروی کارآمد مثل وحید امیری پرسپولیس دوباره مدعی قهرمانی است. با گذر فصل و با وجود نوسان ناشی از تغییرات کادر فنی که یک بار دیگر هم با رفتن کالدرون و آمدن گل‌محمدی رخ داد ثابت شد نظر پیشکسوتان کاملاً درست بوده و پرسپولیسی که حالا در صدر جدول بی‌رقیب به نظر می‌رسد این همه اقتدار و اختلاف را مرهون حفظ اسکلت تیمی و نفرات اصلی چند فصل اخیر است. حالا اما به نظر می‌رسد پرسپولیس در آستانه یک رنسانس قرار دارد و اینطور که اخبار جدایی‌ها پشت هم قرار می‌گیرد، باید منتظر یک تابستان نگران‌کننده و وحشتناک برای تیمی بود که بعید است مدیرانش در اوج گرفتاری‌های مالی، پلن دقیقی برای حفظ اسکلت و نگه داشتن ستاره‌های تیم در این مجموعه داشته باشند.
در دو هفته گذشته خبر جدایی علی علیپور و ترانسفر قطعی‌اش به اروپا در پایان فصل به گوش رسید، بعد از آن گفته شد محمد نادری به خاطر شرایط حضورش در پرسپولیس – که به صورت قرضی از کورتریک بلژیک آمده و بعید است باشگاه بتواند ارز پرداختی بابت رضایتنامه او را فراهم کند – وضعیت نامشخصی دارد و شاید جدا شود، شجاع خلیل‌زاده از پیشنهاد گرانقیمت خارجی‌اش پرده برداری کرد و به نوعی هشدار داد که اگر پولش را نگیرد جدا خواهد شد، موضوع انتقال مهدی ترابی مؤثرترین بازیکن پرسپولیس در فاز تهاجمی طی فصل جاری هم پیش آمد و بعد از آن نوبت بشاررسن بود که اعلام کند آخرین فصل حضورش در پرسپولیس را پشت سر می‌گذارد.
این وضعیت در حالی نگران‌کننده به نظر می‌رسد که بدانیم علیرضا بیرانوند یکی از ارکان موفقیت تیم طی فصول اخیر نیز در پایان فصل از پرسپولیس جدا خواهد شد ضمن اینکه با توجه به مشکلات مالی و نوسانات ارزی احتمالاً امکان حفظ بازیکنان خارجی مثل استوکس، اوساگونا و حتی رادوشوویچ وجود نداشته باشد.
با این شرایط و در نظر گرفتن اینکه بعید به نظر می‌رسد امکان جذب بازیکن خارجی در تابستان پیش رو برای باشگاه پرسپولیس وجود داشته باشد احتمال از دست دادن نیمی از ستاره‌های تیم و نیروهای اصلی می‌تواند قهرمان سه فصل گذشته فوتبال ایران را حتی در صورت تکرار این عنوان برای بار چهارم با چالشی سخت و سنگین مواجه کند.
