دو سوال جدی از اهالی واقعی فوتبال
دو سوال جدی از اهالی واقعی فوتبال

    دوست دارید فوتبال برای همیشه تعطیل شود؟ نوشتن از فاجعه‌بار بودن ویروس کرونا در چند سطر و چند صد کلمه، کار ساده‌ای نیست. جان عزیزانی که به دلیل مبتلا شدن به این ویروس گرفته شد و آنهایی که در لحظات پرالتهاب همه‌گیر شدن این بیماری در بیمارستان‌ها اسیر شدند، اتفاقاتی نیستند که به […]

 

 

دوست دارید فوتبال برای همیشه تعطیل شود؟
نوشتن از فاجعه‌بار بودن ویروس کرونا در چند سطر و چند صد کلمه، کار ساده‌ای نیست. جان عزیزانی که به دلیل مبتلا شدن به این ویروس گرفته شد و آنهایی که در لحظات پرالتهاب همه‌گیر شدن این بیماری در بیمارستان‌ها اسیر شدند، اتفاقاتی نیستند که به همین سادگی فراموش شوند.
بگذریم از تمام آنچه در آن روزهای پراسترس دیدیم و قرنطینه شدیم؛ چرا که تکرار مکرارت باعث نمی‌شود کرونا از بین برود. به نظر می‌رسد دنیا به این نتیجه رسیده تا کشف واکسن کرونا، مردم باید با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی به جنگ این ویروس لعنتی بروند، متوقف شدن کل زندگی به بهانه کرونا امکان‌پذیر نیست.
بهداشت فردی و جمعی طبعاً هیچ ربطی به کرونا ندارد؛ بلکه تحت هر شرایطی باید بهداشت را رعایت و از اشاعه بیماری‌های مختلف جلوگیری کرد. این که چند تیم لیگ برتری در آستانه آزادسازی تمرینات گروهی از ابتلای چندین بازیکن به کرونا خبر داده‌اند فضای فوتبال را وارد یک شرایط پراسترس دیگر می‌کند. لابد توقع چنین تیم‌هایی که عملاً با فدراسیون فوتبال و ارگان‌های مختلف نامه‌نگاری کرده‌اند تعطیلی کامل رقابت‌های این فصل است.
گیریم که فوتبال در این فصل تعطیل و لیگ هم نیمه‌کاره رها شد اما با لیگ بعدی که خیلی هم زود باید شروع شود چه می‌کنید؟ لیگ فصل آینده را هم دوست دارید تعطیل کنند؟
آنهایی که بابت مبتلا نشدن بازیکنان و کادر تیم‌ها از نهادهای نامشخص تضمین می‌خواهند، اگر تاریخ شروع لیگ بعدی مرداد ماه یا شهریور سال جاری باشد چه تضمینی برای از بین رفتن کرونا و ادامه رقابت‌های فوتبال می‌دهند؟ یعنی دیگر در لیگ بعدی با این بیماری مواجه نخواهیم شد و بال و پر کرونا قیچی می‌شود؟
این لیگ مشخص نیست چه سرنوشتی پیدا می‌کند اما قدر مسلم، فوتبال را نمی‌شود به بهانه کرونا تا آخر دنیا تعطیل کرد؛ این نکته‌ای بدیهی است که هم تیم‌های معترض به ادامه رقابت‌های لیگ از آن مطلع هستند و هم معترضان به شروع مجدد بازی‌ها زیر و بم آن را می‌دانند.
پول آب معدنی ندارند در لیگ برتر چه‌کار می‌کنند؟
مربی لیگ برتری تا امروز ۷۰ بار مصاحبه کرده که ما پول نداریم، همین مربی مدام بر طبل تعطیلی لیگ برتر می‌کوبد. آن دیگری که شانس قهرمانی ندارد و باید جوابگوی هواداران تیمش باشد، می‌گوید جان آدم‌ها مهمتر از فوتبال است. دیگری که سالی ۷، ۸ میلیارد از فوتبال درآمد دارد، می‌گوید این روز‌ها فوتبال در اولویت نیست! همزمان ۴ باشگاه (شامل دو باشگاه تبریزی با یک مالک!) بیانیه صادر می‌کنند که لیگ برتر باید تعطیل شود. چند باشگاه دیگر هم که با سینه‌ای ستبر اعلام کرده بودند پول دستکش و مواد ضد عفونی‌کننده نداریم!
سؤال مهم مردم و فوتبال‌دوستان این است که اگر باشگاهی پول آب معدنی و پول دستکش یک بار مصرف ندارد اصلاً در لیگ برتر چه‌کار می‌کند؟ الان باشگاه‌های لیگ سه هم این حداقل‌ها را دارند و این‌طور نیست که لنگ پول آب معدنی باشند. البته ایراد اصلی از ساختار فوتبال ایران است که هر باشگاهی با هر میزان امکانات و پولی می‌تواند در لیگ برتر شرکت کند. اگر یک بار- فقط یک بار- اجازه نمی‌دادند تیم‌های بدهکار و ندار در لیگ برتر شرکت کنند مسلماً الان وضعیت این‌قدر گریه‌دار نبود که سرمربی لیگ برتری بگوید پول آب معدنی نداریم و باشگاه‌مان مدیرعامل و سرپرست و… هم ندارد. البته نه اینکه آن مربی دروغ بگوید، اما حرف ما این است که باشگاهی با این حجم از امکانات! اساساً فلسفه حضورش در لیگ برتر غلط است و به بازیکنان این تیم هم به نوعی ظلم می‌شود.
این روز‌ها اگر چند تیم لیگ برتری دنبال تعطیلی هستند بیشتر به خاطر نداری است و اینکه نمی‌توانند پول بازیکنان، مربیان، هتل و… را بدهند. پس اینکه نگران جان آدم‌ها هستند بهانه است و این‌ها اگر منافع مالی داشتند و یا می‌توانستند جام بگیرند الان جور دیگری حرف می‌زدند. فلان باشگاه که می‌ترسد سقوط کند معلوم است که دنبال تعطیلی است. آن دیگری که شانس قهرمانی ندارد مشخص است که دوست ندارد بازی‌ها ادامه پیدا کند. اتفاقاً بعضی‌ها بدشان هم نمی‌آید که پرسپولیس را قهرمان اعلام کنند تا بگویند دیدید بدون بازی پرسپولیس را قهرمان کردند… و این‌گونه خود را میان هواداران‌شان تطهیر کنند!