در شرایط بحرانی و پیچیده این روزهای کشورمان، هرچقدر تلاش می شود تا مسئولین را قانع کنیم که هنرمند، ورزشکار و هرچهره شاخص غیر سیاسی ای، می تواند صدای مردمش باشد و در بعضی موارد باید هم این چنین باشد، هیچ فایده ای ندارد. گویا هرچه درباره اینکه موضع سیاسی و اجتماعی هنرمندان نباید باعث […]
در شرایط بحرانی و پیچیده این روزهای کشورمان، هرچقدر تلاش می شود تا مسئولین را قانع کنیم که هنرمند، ورزشکار و هرچهره شاخص غیر سیاسی ای، می تواند صدای مردمش باشد و در بعضی موارد باید هم این چنین باشد، هیچ فایده ای ندارد. گویا هرچه درباره اینکه موضع سیاسی و اجتماعی هنرمندان نباید باعث موضع گیری مسئولان دربرابر آن ها شود حرف می زنیم، بیشتر از هدف و منظورمان فاصله می گیریم. سوال جدی ای که ایجاد می شود این است: واقعا این صحبت ها شنیده می شود؟ یا نمی
خواهند که بشنوند؟
رئیس سازمان صدا و سیما، حتی یک قدم هم از موضعش در برابر اینکه رسانه به اصطلاح “ملی”، باید جای چهره های دوستداشتنی مردم باشد و نظر مسئولان دربرابر خواست مردم فاقد کوچکترین اهمیتی است، عقب تر نمی رود. پیمان جبلی گوشش را به طور کامل روی صحبت مخالفان سیاست های صدا و سیما بسته و در تازه ترین اظهاراتش هم آب پاکی را کامل روی دستمان ریخته که اگر احیانا چهارنفر هم دارند در تلویزیون فعالیت می کنند و در این چندوقت اعتراضاتی کرده اند و خدای نکرده، زبانم لال، از چشم ما دور مانده، حتما راجع به آن ها هم
تصمیم گیری می کنیم!
جبلی در پاسخ به سؤالی درباره سرنوشت سریال‌هایی که بازیگران آن با جریانات اخیر همراهی کرده‌اند، گفته است: «برنامه‌هایی که از قبل ساخت شده و هزینه‌هایی برای آنها صرف شده است؛ در اختیار سازمان صداوسیما قرار دارد و نه افرادی که در این برنامه‌ها در قالب‌های مختلف ایفای
نقش کرده‌اند.»
رئیس سازمان صداوسیما افزود: متناسب با نوع شخصیت، موضع‌گیری‌های آنها و همچنین نقش و تأثیری که داشتند در راستای کار تولیدی تصمیماتی اتخاذ می‌شود، هدف ما بر این است که از کارهای تولیدشده حداکثر استفاده را داشته باشیم، البته در ادامه مسیر و تداوم فعالیت چهره‌های تلویزیونی و سایر عوامل حتماً این ملاک و معیارها را در نظر خواهیم گرفت.
جبلی ادامه داد: تلاش ما بر این است که کمیت و کیفیت تولیدات رسانه ملی متناسب با اقتضائات فرهنگی جامعه باشد، امیدواریم بتوانیم در رقابت نابرابر با سایر رسانه‌ها که فرهنگ ما را هدف قرار داده‌اند موفق باشیم.
نکته جالب توجه اینجاست که پیمان جبلی، اخیرا در گفتگویی با خبرنگار تسنیم گفته بود: «هنرمندانی که این روزها کار می‌کنند و به آنها هجمه وارد است و یا آن دسته از هنرمندانی را که از هراس این هجمه‌ها به میدان نمی‌آیند درک می‌کنیم.»
درباره کلیت اظهارات جبلی چند نکته حائز اهمیت است:
اول اینکه کاش جبلی سر سوزنی هنرمندان مخالف و سلیقه مردم را هم “درک” می کرد. چون اگر قرار باشد انصاف و عدالت را رعایت کنیم، باید این چنین باشد که هنرمندی که می خواهد کار کند و به خاطر هجمه ها نمی تواند، دارای حق قانونی است. هنرمندی که دارد کار می کند و در معرض هجمه است هم دارای حق قانونی است. پس قطع به یقین و بدون حرف پیش، هنرمندی که معترض است و می خواهد کار کند هم دارای حق است. علی الخصوص زمانی که این هنرمند مورد احترام و محبوب مردم هم باشد که دیگر جای هیچ بحث و مناقشه باقی نمی ماند. (در این مورد مثالی ذکر نمی کنیم و آنچه عیان است، چه حاجت به بیان است!)
نکته دوم اینکه برای هیچ کدام از ما روشن نیست که مرز “اعتراض” و “اغتشاش” دقیقا کجاست؟ وقتی برای ما روشن نیست، قطعا برای هنرمند هم روشن نیست. تا چه حد صحبت کردن و معترض بودن، به اصطلاح به شما برنمی خورد؟ آیا تمام این چهره هایی که از گردونه انتخاب رسانه ملی حذف شده اند، همه تشویق به ناامنی کرده اند و اوضاع جامعه را بهم ریخته اند؟ یعنی یک کلام حرف حساب هیچ کدامشان نزده اند؟ لازم است این موارد به شکل شفاف توضیح داده شود.
نکته سوم این است که پاسخ احتمالی مسئولان به این انتقاد، ممکن است این باشد که بعضی هنرمندان خودشان فعالیت هنری را تحریم کرده و اتفاقا آن ها هستند که سیاست و هنر را به هم دخالت داده اند و وقتی هنرمند نمی خواهد کار کند که نمی توان به زور او را مجبور به کار کرد. پاسخ اینکه این گفته کاملا درست است و کسی که نمی خواهد کار کند، خب نمی کند. به درست یا غلط بودن اتخاذ این تصمیم کاری نداریم و فقط هدفمان تاکید بر این نکته است که رسانه ملی در قبال این افراد مسئولیتی ندارد و محق است. اما همه مستحضریم که هدف این مطلب، هنرمندانی اند که می خواهند کار کنند و جبلی می گوید “متناسب با نوع شخصیت، موضع‌گیری‌های آنها و همچنین نقش و تأثیری که داشتند در راستای کار تولیدی تصمیماتی اتخاذ می‌شود.»
در پایان می توان گفت، آنکه نمی خواهد کار کند که هیچ، ولی شما در برابر آنکه می خواهد کار کند مسئولید. برای چندمین بار، با علم به اینکه بی تاثیر است، تکرار می کنیم که درخواست متولی رسانه، از یک بازیگر، بازیگری است. از خواننده، خوانندگی است. از مجری، اجراست و امثالهم. هرکس باهر فکر و سلیقه و انتخاب و منشی، باید اجازه فعالیت داشته باشد؛ مگر مواردی که فرد، دیگر معترض نباشد و تبدیل به مجرم شود. اولا باید مرز اعتراض و جرم شناخته شود، دوما کمی باورش سخت است که این حجم از چهره های به قول وزیر ارشاد، “محدودالکار”، همه مجرمند و اقدامات غیر قابل بخشش دارند. یکبار هم از این زاویه نگاهش کنید که این رسانه “ملی” جای همه است؛ هرکس که می خواهد باشد، می تواند!
